Στην απεργία της Τετάρτης 11/5 η κυβέρνηση μας έστειλε ένα μήνυμα. Πάντα όταν η αστυνομία χτυπά αναίτια και με τόση αγριότητα μια ειρηνική διαδήλωση, στέλνει το μήνυμα της κυβέρνησης και το μήνυμα αυτό λέει : ΚΛΕΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΑ ΣΠΊΤΙΑ ΣΑΣ, ΜΗ ΔΙΑΔΗΛΏΝΕΤΕ ! Είναι μία κυριολεκτική χρήση της τρομοκρατίας δηλαδή της εξουσίας δια του φόβου.
Το κίνημα τότε έχει δύο επιλογές :
Η πρώτη επιλογή είναι αυτή της βίαιης απάντησης. Οι λιγότερο ψύχραιμοι που ακολουθούν αυτή την τακτική, υποκύπτουν στο φόβο και μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο βίας-αντιβίας, με απρόβλεπτες εξελίξεις, παίζοντας έτσι το παιχνίδι της εξουσίας. Μ' αυτό τον τρόπο η εξουσία αρχίζει και νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει πιο άγρια καταστολή καθώς οι φοβισμένοι νοικοκυραίοι, που μπορεί να συμφωνούν με το κίνημα, κλείνονται μέσα και αρχίζουν την τακτική των ίσων αποστάσεων και τα "βρείτε τα μόνοι σας, δεν ξέρω/ δεν απαντώ" . Ο σκοπός όμως του κινήματος είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο σκοπός είναι να βγούνε στο δρόμο οι νοικοκυραίοι , να ριζοσπαστικοποιηθούνε. Όπως Αργεντινή!
Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή της μη βίας για την οποία θα παραθέσω κάποια λόγια του αγαπημένου Howard Zinn : "Η μη βία δεν σημαίνει αποδοχή αλλά αντίσταση – όχι αναμονή αλλά δράση. Δεν είναι καθόλου παθητική. Περιλαμβάνει απεργίες, μποϊκοτάζ, άρνηση συνεργασίας, μαζικές διαδηλώσεις και σαμποτάζ, καθώς και εκκλήσεις στη συνείδηση του κόσμου, ακόμη και προς τα άτομα της καταπιεστικής τάξης, που ίσως κάποια στιγμή σπάσουν τα δεσμά τους με το παρελθόν. Η άμεση δράση δε χλευάζει τη χρήση των πολιτικών δικαιωμάτων, τις πολιτικές ελευθερίες και τους εκλογικούς μηχανισμούς, σ' εκείνες τις κοινωνίες που είναι διαθέσιμα (όπως οι ΗΠΑ), αλλά αναγνωρίζει τα όρια αυτών των ελεγχόμενων δικαιωμάτων και προχωρά παραπέρα"
ΥΓ1. Μόλις σήμερα κάποιοι που δεν έβαλαν μυαλό με την δολοφονία των τριών εργαζομένων της Marfin που τόσο στοίχισε στο κίνημα, επιτέθηκαν σήμερα στο Α/Τ Εξαρχείων στέλνοντας τρεις ανθρώπους από την παρακείμενη λαϊκή αγορά, σοβαρά τραυματισμένους στο νοσοκομείο - ο ένας στην εντατική. Υποθέτω ότι το έκαναν σαν πράξη αντεκδίκησης για την δολοφονική επίθεση στον σύντροφο Γ.Κ. από την αστυνομία. Και τί πέτυχαν; Άλλον έναν άνθρωπο στην εντατική. Αλήθεια νοιώθουν ότι έχουν περιθώριο στα δικά τους "μεμονωμένα περιστατικά";
ΥΓ2. Δε συνηθίζω να "καταδικάζω τη βία, από όπου κι αν προέρχεται", ειδικά όταν μου το ζητάνε, καθώς θεωρώ ότι η δήλωση αυτή είναι μια υποκριτική και υποχόνδρια μπαρούφα. Πολλές φορές η βία είναι αναπόφευκτη. Μιλάω για τη μη-βία σαν αποτελεσματική τακτική του συλλογικού κινήματος και αντιτίθεμαι στην βίαιη δράση μικρών ομάδων κρούσης που δε λογοδοτούν πουθενά, και μας παίρνουν συνεχώς στο λαιμό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου